Powrót do rzeczywistości

Myślałam, że wizja przedszkola okaże się bardziej drastyczna dzisiejszego poranka, ale nie było jednak tak źle. Za to wieczorem, hmmm... widać towarzystwo rodziców jest bardziej męczące, bo w ostatnich dniach robaczki zasypiały zanim doszły do łóżek, a dziś na górze nadal impreza trwa w najlepsze. Przed chwilą ze ściany zjechał karnisz (bez obaw, mamy w tym doświadczenie. Od chwili kiedy zjechał po raz drugi Ojciec rozbójników zrobił prowizorkę i nie straszne nam karnisze). Siedzę na dole i słyszę:
O: Co lobiś??
S: To Ty zrzuciłeś!!
O: ty źuciłeś!!!!
S: Nie ja, Ty!!!!!!!
O: ty źuciłeś!!!!!!!!!!

po kolejnym takim przerzucaniu się równoważnikami zdań postanawiam interweniować. Idę do góry i w pełni opanowanym głosem (karnisz już mnie nie rusza):
A: No Panowie, przyznać się, który narozrabiał?
S: To Olek!!
O: Nanińek! Ty źuciłeś!!!
S: Nie, to Olek!!!

Widzę przecie, że łapska musiał przyłożyć Seweryn, karnisz wyraźnie skłania się ku jego stronie.

A: Seweryn przyznaj się, że to Ty zrzuciłeś karnisz. Jak się przyznasz, to mama nie będzie aż tak bardzo zła.
S: Tak, i jak mama będzie zła, to ja przeproszę i będzie zgoda
A: Oczywiście, że będziemy żyć w zgodzie....
S: Jak Leopold i myszy!! (dla niewtajemniczonych: Kot Leopold, dziecięca kinematografia radziecka)

Poniżej fotki z pewnego przyjęcia, więcej w galerii.